آئین مستان

آوردنش تو دارالعماره،دست بسته،همه ی بدن خون آلود،لب پاره،دندونها شكسته،آب آوردن،یه بار،دوبار،سه بار،هربار خون لب ها ریخت،دید نمی تونه بنوشه،گفت:مثل اینكه،باید لب تشنه جون بدم،آیا كسی پیدا میشه،از جانب من به اربابم،به آقام،به امامم پیام من رو برسونه،چون از در كه وارد شد،گفتند:به امیر سلام كن،گفت:این امیر، امیر شماست،امیر من حسینه،جانم فدای این مردی كه،خداوندگار حماسه است،بزرگترین پیش قراوله،من علمیش رو برات بگم،رفقا نكته مهمه،انگار كه علم لدُن داره،انگار كه نیابت فقط،نیابت اینكه فقط بیاد یه سفارتی داشته باشه،نیست،حرف هایی میزنه،كه این بوی دست داشتن،در عالم معنا رو داره،داشت از در می اومد بیرون دید طوعه،پیرزن داره گریه میكنه،میلرزه،گفت:آقا،فرمود ناراحت نباش،لقد ادیت ما علیك من البر،اونچه به گردنت بوده كار خیر،انجام دادی،حدیث شناس ها می دونن،یعنی تو مقام شهید داری،بالاترین مقام،یه شب كنیزی كرد،وای اگه یه عمر نوكری قبول نشه،یه شب كنیزی كرد،حكم داره صادر میكنه مسلم،آیا  پیشبینی نمی كنی این دو روز دیگه عوض شه؟آدمیزاده،امشب با شماست،مثل زُبیر، زُبیر در قضایای حضرت زهرا سلام الله علیها،دفاع میكرد از علی، زُبیر جزو حامیان اهلبیت بود،عاقبتش اونجور به شر شد،آقا مسلم پیشبینی نمی كنی این راهش كج بشه یه دو روز دیگه،عوض بشه؟نه!مسلم انگار حكم داره از عالم بالا،انگار امام حسین علیه السلام برا مسلم همه چیز رو گفته، یا اینكه تو خونه اتفاقاتی افتاده این خیالش راحت شده،گفت به طوعه:  وَأخذتِ نصیبك من شفاعة رسول الله ( صلى الله علیه وآله )،تو نصیبت رو از شفاعت پیغمبر گرفتی خیالت راحت باشه،پیغمبر قیامت دست تو رو میگیره،بعد دید تعجب كرد طوعه،برای اینكه آروم بشه،فقط اشاره كرد،گفت: من دیشب یه ذره خوابم برد،خواب عموم علی رو دیدم،به من فرمود:انت غداً معی تو فردا بامنی،یعنی طوعه،دیگه امشب مهمون نداری،من مهمون یه شبت بودم،امشب سر من دارالاماره است،

داد پناهم سحر  یك زن والا گهر

گشت نرفته سفر همسفر عشق تو

این بدن رو آویزه قناره كردن(قُلاب گوشت،چنگك قصابی)،معلوم اون كه میگه دیدم پای مسلم تو دست بچه هاست،بعد از بازار قصاب ها بوده،چیكار كرده بود قصاب،.......

برگرد اگه دستای زینب و بسته نمی خوای

برگرد اگه پای رقیه رو خسته نمی خوای

برگرد اگه دخترت طاقت سیلی نداره

برگرد اگه می خوای چشمای زهرا نباره

برگرد آخه رباب هزار تا آرزو داره

برگرد آخه بعیده اینجا بارون بباره

برگرد نذار بشكنه اینجا غرور عباس

برگرد آخه دل نگرونه حضرت زهرا

برگرد كه نبینه رو نیزه سرت رو خواهر

برگرد اینا می كشنت ای غریب مادر

برگرد اگه می خوای جوونت زنده بمونه

برگرد اگه می خوای نبینی كه غرق خونه

خسته دل و بی تابم، قاصدك اربابم

چه بی كس و پر شكسته ام

بسته شده این زندان، در قفس نامردان

زسوز دل می نالم

ز یاد طفلان تو به حال جان كندنم / ز بام دارالجفا تو را صدا می زنم

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

در شب پریشانی، نیمه شب بارانی

به یاد تو ناله می زنم

در بدر مهمانی مهمانی، منتظر قربانی

برای خود قبر می كنم

نشانه ها بر بدن زخاطرات سفر / پسر عمو جان بیا مرا از اینجا ببر

طعنه، دل آل امیه ام من / میا نگران رقیه ام من

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

پر زنم از این بالا، می شنوم از حالا

صدای طفلان مضطرت

بی كسم و غمگینم، در همه جا میبینم

به روی سر نیزه ها سرت

كنون كه آواره ای میان صحرا حسین /  مرا حلالم نما عزیز زهرا حسین

حسین، جان طفلان بی گناهت /  میا، كوفه گردیده قتلگاهت

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

حسین ای نگارم عزیز زهرا / حسین بی قرارم عزیز زهرا

حسین بیایی خواهرت اسیره / میا همه ها بچه هات میمیرن

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو

آقا نیا آقا

کوفه همون کوفه نیست، آقا نیا

کوفه دیگه بی حیاست، آقا نیا

کوفه عوض شده ولی، آقا نیا

کوچه همون کوچه هاست، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

تیغاشون برای سر تو

سنگاشون برای خواهر تو

نامه نوشتن همه کوفه برای دعوت، آقا نیا آقا

درارو بستن تو دلاشون، شکسته بیعت، آقا نیا آقا

سنگا روی خونه ها، آقا نیا

تشنه ی خون، خنجرها، آقا نیا

گرمِ تو این شهر غم، آقا نیا

بازار آهنگرا، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو

یابن عم کوفه میا هیچ کس یار تو نیست

زین همه خلق یکی طالب دیدار تو نیست

میثم آسا به سردار هوادار توام

تا نگویند کسی میثم تمار تو نیست

یوسف فاطمه از کوفه حذر کن که دگر

غیر غم قافله ای بر سر بازار تو نیست

زان همه نامه نگاری که نوشتند بیا

یک نفر نامه نویس بر در دربار تو نیست

پادر این معرکه مگذار که جان در خطر است

برو آنجا که کسی در پی آزار تو نیست

فکر و رحمی به جوانی اکبر کن

ز آنکه رحمی به دل دشمن خونخوار تو نیست

گر بیایی به جز از خنجر و شمشیر و سنان

میزبان تو و عباس علمدار تو نیست

گربیایی هدف تیر شود اصغر تو

ایمن از باد خزان آن گل گلزار تو نیست

لااقل اهل حرم را تو به همراه میار

که حیا را خبری برسر اشرار تو نیست

تا که سیلی نخورد دختر دردانه تو

کوفه جای زن و فرزنددل افکار  تو نیست

آب مهریه زهرا ست ولی بر لب آب

قطره ای بهر لب خشک گهر بار تو نیست

میا کوفه که اکبر نوجوان است

علی اصغرت شیرین زبان است

میا کوفه که زینب خوار گردد

اسیر فرقه کفار گردد

تمام عشق را بار شتر کن

دو چشم خویشتن دریای درّ کن

اگر قصد دیار کوفه داری

تمام مشکها را خوب پر کن

چنان در کوفه من غمگسارم

گه بر دیوارها سر می گذارم

دل دیوار ها هم گر چه سنگ است

از این بهتر پناهگاهی ندارم

سرم را خاک راه خواهرت کن

دو طفلم را غلام اکبرت کن